Stelpurnar voru að rífast og tuskast smá á. Sandra klípur Telmu.
Telma, við Söndru: „Þú ert krabbameinið!“
Pabbi: „Ha!?!“
T: „Já, svona lítill maður sem klípur!“
P: „Ha?“
T: „Já, svona lítill kall sem er eiginlega eins og krabbi og hann klípur mann! Krabbamennið!“