Albert, fjögurra og hálfs árs í fjögurra ára skoðun:
Hjúkrunarfræðingur: „Sýndu á spjaldinu hvaða stafur er alveg eins og stafurinn sem ég bendi á!“
A: „O! Tje! Há! Vaff!“
Hjfr: 
„Þekkirðu alla stafina?!?“
Hjfr: „Kanntu að telja upp í tíu?“
A: *telur upp í tíu*
Hjfr: *byrjar að skrifa*
A: „…Ellefu! Tólf! Þrettán! Fjórtán! Fimmtán! Sextán! Sautján! Átján! Nítján! Tuttugu!“
Hjfr: „Flott hjá þé…“
A: „Tuttugu einn! …“
A: „Fjörtíoníu! Fimmtíu!!“
Hjfr: „Vel ge…“
A: *dregur djúpt andann* „Fimmtío einn!“
Hjfr: *kíkir á klukkuna*
A: „Fimmtío tveir!“
A: „Nítíoníu! Hundrað!“
Hjfr: „Svo færðu líka bólusetningu“
A: „En ég er ekki með neina bólu?!?“
Hjfr: *sprautar*
A: *bítur á jaxlinn* „Þetta var nú svoldið mikið vont“