Tæpra fjögurra vetra pjakkur (sem er búinn að horfa aðeins of mikið á jútjúb) leikur sér
Pt. i
„Jú vont nudd? Jú giv pjening? Hér is pjening. Fein kjú verrímæts“
Pt. ii
„Hæ, hvad jú dúing? -Æm skelletonn – Jú skelletonn? -Jess æm. -Gúdd næn … tsjúgg!“
Pt. iii
„Tojlet! Tojlet! Tojlet! Vú hú!! Vodd jú dúing hér tojlet? … Þetta er sjovab okkar. Ó mæ gúdneeee“
Pt. iv
Albert: *sprautar vatni framan í lítinn dótakall*
Lítill dótakall: „Mæ æs! Mæ æs!!“