Fyrir 27 árum og 1 degi fór McArthur Wheeler inn í tvo banka í Pittsburgh (hvorn í sínu lagi), miðaði byssu á gjaldkera og heimtaði peninga.
En ólíkt öðrum bankaræningjum gerði hann enga tilraun til að fela á sér andlitið.
Löggan dreifði upptökum úr eftirlitsmyndavélum, og var búin að góma hann seint sama kvöld.
En McArthur trúði þessu ekki, gat ekki skilið hvernig þau hefðu fundið hann! „Já en ég var með djúsinn!!“
Hann hafði semsagt verið að spögglera hvort hann gæti gert sig ósýnilegan með því að maka sig í ósýnilegu bleki. Og hvað skyldi vera hægt að nota sem ósýnilegt blek … jú, sítrónusafa!
En okkar maður vildi vera viss, svo hann ákvað að nota vísindalegar aðferðir til að athuga hvort þetta stæðist: Hann juðaði sítrónusafa á andlitið og tók selfí (með Polaroid, þetta var fyrir 27 árum).
Viti menn! Hann sást ekki á myndinni!
Hann logsveið í augun undan safanum, en þetta virkaði greinilega!!
Svo hann varð sér úti um byssu og skipulagði tvöfalt bankarán.
(Enginn veit af hverju hann sást ekki á myndinni, en sennilega tókst honum að beina myndavélinni frá andlitinu á sér)
Sálfræðingurinn David Dunning las frétt um þetta og í huga hans varð til tilgáta, sem hann ákvað að rannsaka ásamt nemanda sínum, Justin Kruger.
Niðurstaðan: Þeim mun minni kunnáttu sem þú hefur á einhverju sviði, þeim mun meira ofmeturðu kunnáttu þína.
Dömur mínar og herrar: The Dunning-Kruger effect!
O jú, við þekkjum öll Dunning-Kruger, ha? Við erum alltaf að hitta einhverja vitleysinga sem eru svo vitlausir að þeir hafa ekki minnstu hugmynd um hvað þeir eru vitlausir!!
Plot twist!!
Dunning-Kruger effect er bógus: