Sigur andans yfir efninu (les: sigur þrjóskunnar yfir letinni)

Ég fór semsagt frá því að vera sófahjassi par exelans í að verða týpan sem vaknar kl. hálfátta á sunnudagsmorgni til að „hlaupa“ í niðamyrkri á Ísafirði áður en ég bruna heim í höfuðborgina. Og týpan sem hættir ekki þegar slydduhaglið rennbleytir vinstri hliðina á honum, heldur fer bara aðeins aðra leið en venjulega, með skvampið í skónum í hverju skrefi

Og þetta tók bara þrjá fokkings mánuði