Örleikrit í karlaklefanum í Lágafellslaug:
Áhyggjufullur pabbi hleypur út úr sturtunni á sprellanum. Gargar: „Hvað ertu að gera Danni! Það á ekki að þvo sundskýluna í klósettinu!”
Örleikrit í karlaklefanum í Lágafellslaug:
Áhyggjufullur pabbi hleypur út úr sturtunni á sprellanum. Gargar: „Hvað ertu að gera Danni! Það á ekki að þvo sundskýluna í klósettinu!”
þegar ég fór með stelpurnar í leikskólann í morgun var snjóbylur og skyggnið á bilinu 2-22 metrar, ég ákvað að fara bara heim og bíða af mér mestu lætin
svo þegar ég var farinn að sjá yfir til Reykjavíkur ákvað ég að nú væri ekkert mál að skjótast. vegagerðin er ekki alveg sammála
Í Japan eru troðarar á annatímum á lestarstöðvum. Þau eru í júníformi og með hanska
sem foreldri hefur maður stundum áhyggjur af því að bregðast börnum sínum. svona nagandi tilfinningu fyrir því að börnin þurfi að líða fyrir eitthvað sem maður gerir eða gerir ekki
nokkrum sinnum í mánuði er Ance á morgunvakt og ég þarf að koma stelpunum á leikskólann – aleinn og hjálparlaus. hluti af því er að gera hárið á þeim boðlegt
eftir nokkurra mánaða æfingar er ég nokkurnveginn búinn að læra að greiða þeim án þess að nágrannarnir hringi á barnaverndarnefnd, en þegar ég reyni að gera tagl eða tíkó …
í gærmorgun þegar ég þóttist vera búinn, stóð Sandra upp, leit í spegilinn og fór að hágráta: „ÉG VIL EKKI LÍTA ÚT EINS OG TRÖLL!!“
Enn eitt dæmið um það sem ég sagði við konuna um daginn; ef ég segist ætla að gera eitthvað, þá geri ég það. Þú þarft ekki að minna mig á það á sex mánaða fresti…
Light outside! Yet another fine example of what I said to the wife the other day; if I say I’ll do something, I’ll do it. You don’t need to remind me every six months…
ég heyrði lætin út á bílastæði
þegar ég kom inn á leikskólann sá ég að litli bróðir bestu vinkonu Söndru var eitthvað ósáttur. mamma hans knúsaði hann og reyndi að hugga. hann sagði eitthvað sem ég skildi ekki, og mamman huggaði hann með einhverju sem ég heyrði ekki. hann hélt áfram að orga
aftur sagði hann eitthvað sem ég skildi ekki alveg; „ég er hræddur við …,” og nú heyrði ég að mamma hans sagði „já, en það eru ekki …“
en hvað sem hún sagði þá dugði það ekki til. öskrin minnkuðu ekkert
einhverjum mínútum síðar heyrði ég loksins hvað mamman sagði: „en það eru ekki til skrímsli!”
Óbeit mín á Lýsingu er í sögulegu lágmarki
Hef tekið eftir að vinnan sækist töluvert betur þegar tölvan virkar
Eru þetta ekki örugglega jólin 2015 sem eru komin í ikea?
Lognið var með minnsta móti í morgun
ooooooog síðar sama dag:
This is how insane things are getting!