Í nokkur augnablik gær: Þetta er fullkomið!
Í dag: Þetta er ónýt panna

Í nokkur augnablik gær: Þetta er fullkomið!
Í dag: Þetta er ónýt panna
Kíkti aðeins á mömmu í morgun
Kl. 00:55, 24. desember.
Sandra vaknar, lítur út um gluggann og sér stórhríð: „Pabbi, ég vona að jólasveinninn komist!“
„Hólí! Ég held að Ketkrókur eigi pínulítinn bíl!“
Kertasníkir var á þeim buxunum að tvær ungar stúlkur verðskulduðu kartöflur í skóinn, en merkilegt nokk höfðu örþreyttir foreldrar samband við hann (eftir krókaleiðum!) og fóru þess á leit að hann gæfi þeim bara eitthvað ómerkilegt í staðinn
Beiðnin var tekin til greina á þeirri forsendu að það sé alveg nógu fokkings erfitt að vakna illa sofinn klukkan hálfsjö á aðfangadag án þess að þurfa að díla við tvö ung börn með áfallastreituröskun
kann sig
Jólaskap here I come!
Eina vandamálið sem ekki virðist vera hægt að losna við með hótunum um kartöflur í skó er að börn vakni allt of snemma/ um miðja nótt
Ömurlegt að vera fátækur og þurfa að úllendúllendoffa hvor dóttirin fær mandarínuna og hvor æfóninn
Annars er lausnin augljóslega að setja æfóninn í skóinn hjá barninu sem þú elskar mest
Sit krókloppinn í 3° hita í skautahöll meðan einhver spilar öll uppáhalds jólalögin sín á 11
Sandra situr í sófanum, komin í náttföt. Í sjónvarpinu syngur Diddú aríu.
Pabbi: „Sandra, langar þig að syngja svona, fyrir framan fullt af fólki?’“
Sandra: *fitjar upp á nefið*
P: „Þú þarft ekki að syngja svona óperu eins og hún, ég meina langar þig að syngja eitthvað sem þú kannt og þér finnst skemmtilegt að syngja?“
Sandra: „Rassi rassi trallala?“