Telma, nær sjö ára, veik í heimspekilegum pælingum: „Af hverju heitir þetta OSTAhnífur? Það er hægt að nota þetta til að skera allskonar!“

Pabbi: „Er það?“

T: „Já, kartöflur! Og gulrætur!“

P: „Og melónur?“

T: „Nauts! Ekki melónur!!“