Síðan pabbi átti afmæli í lok október hefur ung og ákveðin dama spurt nær daglega „Á ég afmæli á morgun?“ Viljinn til að verða stærri er svo sterkur að hún er löngu farin að missa tennur og byrjuð að lesa og skrifa smá. Hún nennir sko ekkert að bíða eftir einhverju dagatali.
Eftir ítrekuð vonbrigði og fjölda nei-a var loksins hægt að svara henni játandi í gær. Frá og með deginum í dag er hún ekki lengur lítil og fjögurra ára, heldur STÓR FIMM ÁRA STELPA.