Minns í sundi. Svört skýla, sundgleraugu, bumba og allt

Minns í sundi. Svört skýla, sundgleraugu, bumba og allt
Telma: „1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9…“
Sandra: „Nei! 1, 2, 3, 4, 5, 6, SJÖ! 8, 9“
T, kjökrandi: „Þú ræður ekki yfir mér!“
Sandra sá mömmu skrifa tengiskrift. Það gengur ekki.
Gerði verkefni sem mamma þarf að skila á morgun
Einu sinni voru tvær kindur.
Kind 1: „Me!“
Kind 2: „Einmitt það sem ég ætlaði að segja!“
Sandra, 6 ára: „Þegar maður verður 18 ára ráða pabbi og mamma ekki lengur yfir manni! Þá má maður gera hvað sem er … fara út í sjoppu og kaupa tyggjó og svona!“
„Veistu, ég held það sé ekki alveg nóg að skrifa „Amma“ á bréfið til ömmu í Lettlandi“
Sandra: „Tómatsósu!“
Pabbi: „Nei, þú ert búin með matinn! … þú færð ekki eintóma tómatsósu!“
S: „Af hverju ekki?“
systur skipta góssi bróðurlega milli sín
Egill Helga: *er í sjónvarpinu*
Sandra. „Er þetta alvöru hár??!“
Pabbi: *reynir að flissa ekki*
S: “Þetta lítur út eins og frosið gras!“
Uppfært 9. júní 2017:
Haukur Hólm: *er í sjónvarpinu*
Sandra: „Pabbi, er þetta alvöru hár?“
Fiskur í raspi búinn.
Pabbi: „Nei, ástin mín, þú mátt ekki fá eintómt remúlaði!“
Barn: „En ég ætla líka að fá mér kartöflur!“
Sandra les: „„…og börnin borða sig“ … what?!?“
Lítur á mig með angistarsvip og skilur ekki neitt.
Flettir á næstu blaðsíðu og heldur áfram: „…södd.“