Ööö, það er semsagt komin skýring á því af hverju Sandra hringdi í mig á skólatíma í gærmorgun

Ööö, það er semsagt komin skýring á því af hverju Sandra hringdi í mig á skólatíma í gærmorgun
Síminn hringir. Sandra
Bíddu, klukkan er 8.27! Skólinn er byrjaður?? Hún má ekkert vera í símanum!! Ætli hún sé nokkuð slösuð?!? Hún braut jú tönn fyrir stuttu
Pabbi: *hjartað slær hraðar* „Hæ? Er allt í lagi?“
Sandra: „Pabbi, hvað gerirðu í vinnunni þinni?“
Hjá Söndru
Hún spilaði á æfingamóti Aftureldingar á Tungubökkum, með Aftureldingu 2. Skoraði í fyrsta leiknum og gaf stoðsendingu í þeim þriðja.
Liðið hennar vann alla þrjá leikina í riðlinum og fékk bikar ?
Loksins munu allir mínir villtustu rokkdraumar rætast — í gegnum frumburðinn – sem nú er orðinn táningur
Finally all my rock ‘n’ roll dreams will come through via my first born, who is now officially a teenager
Við fórum í útilegu í Selsskóg við Skorradalsvatn.
Notuðum frítímann í að keyra um Borgarfjörð og leituðum að geocache
Við fórum öll í lautarferð að Þórufossi 🙂
Sandra og Telma voru að gera köku
Ég fór til Salou í Katalóníu í viku að fylgja Söndru á fótboltamót. Mitt hlutverk var að vera innan seilingar og koma hlaupandi ef hún hringdi og bæði um knús.
Geggjað, hugsið þið eflaust! En vandamálið er að ég er ekki búinn til fyrir mikla sól eða hita og kann ekkert að vera á svona stöðum; veit ekkert hvað á að gera. Svo ég labbaði. Og labbaði. Svo labbaði ég aðeins meira. Svo fékk ég leið á að labba og leigði hjól. Og ég hjólaði. Svo þegar ég ætlaði að hjóla smá meira var ég orðinn ansi lúinn og leigði rafhjól og hélt áfram að hjóla.
Og gleymdi að bera reglulega á mig sólarvörn. Ég hélt út í 5 daga. Sólbrann ekki að ráði fyrr en á fimmta degi – á hjólinu.
Þegar ég var ekki að labba sat ég og hvíldi lúin bein á bekkjum í skugga, svitnaði og starði á fólk labba hjá, þambaði vatn í lítravís og stóð svo upp með erfiðismunum og fyrstu 20-30 skrefin kjagaði ég eins og ég væri að læra að ganga á ný eftir mjaðmaskiptaaðgerð.
Einn daginn vaknaði ég klukkan hálf sex til að taka lest til Barcelona, labba 25 kílómetra í 29°C, verkja í fæturna, drekka þrjá lítra af vatni og skoða flott hús eftir Gaudí.
Ó já, eins og ég átti von á gekk Söndru bara vel og þurfti lítið á mér að halda. Það gekk ýmislegt á, eins og gefur að skilja með stóran hóp af 12-14 ára stelpum, en hún plumaði sig bara vel, bæði innan vallar sem utan. Afturelding var með 2 lið á mótinu og liðinu sem Sandra var í gekk ekki sem best en aðalliðinu gekk öllu betur. Það var auðvitað erfitt að díla við tapleiki – sérstaklega tvo leiki þar sem liðið var mjög óheppið að vinna ekki – en ferðin frábær engu að síður.
Sandra var að koma heim með möppu fulla af myndum sem hún gerði í myndlist í vetur
Fyrir hreina tilviljun þurftum við Ance bæði að mæta á áríðandi viðburði á sama tíma á laugardegi. Þetta þýddi að við þurftum að skilja Telmu og Albert eftir í tvo tíma. Ekki í fyrsta skipti sosum.
T og A fengu skýr fyrirmæli um að hringja ekki nema í neyð.
Svo skiljanlega brá Ance þegar síminn hringdi og svaraði óttaslegin: „Er allt í lagi?“
Albert: „Jájá, ég vildi bara segja þér að ég var að kúka og skeindi sjálfur!“
Þegar þú keyrir niður í miðbæ í dásamlegu veðri og öskursyngur í kór með 12 ára dóttur þinni
… meðan 11 ára dóttirin situr í aftursætinu eins og illa gerður hlutur
Skrapp í Kolaportið með stelpunum. Kíktum á Tjörnina á eftir og enduðum á Bæjarins bestu
Kíktum svo á afa á leiðinni heim