Albert: „Pabbi ég er búinn!“ *bendir á dollu undan abt mjólk*
Pabbi: „Frábært! Viltu setja dolluna í vaskinn?“
A: „Nei!“
P:
A: „Fæturnir mínir virka ekki“
A: *labbar í burtu*
Nývaknaður Albert á erfiðan dag: „Augað mitt er að gráta!“
Albert, tveimur dögum eftir að koma heim úr sveitinni: „Af hverju er Hvolpasveit líka sveit?“
„Af hverju eru tvær sveit?“
Stelpurnar *fikta í tölvunni*
Stelpurnar, mjög impóneraðar:
PABBI!! ÞÚ ERT Á GOOGLE!
Albert: „Pabbi viltu heyra mitt lag?“
Pabbi: „Já takk!“
A: *dillar bossa* „Púnga púnga!“
Albert: *lemur pabba*
Pabbi: …
A: *lemur* „Er þetta vont?“
P: „Nei“
A: *lemur* „Er þetta gott?“
P: „Nei“
A: *lemur* „Er þetta mátulegt?“
Hvað er til ráða ef þú óttast að skilja tjaldið eftir aleitt úti þegar allir fara inn?
Nú, búa til skilti sem bannar skrýmslum að taka tjaldið!
/What to do when you’re afraid to leave the tent outside when everyone’s going inside?
Well, you make a sign forbidding the monsters to take it
Albert: „Pabbi, af hverju er bara eitt?“
Pabbi: „Af því að þú varst að brjóta hitt ljósið, bófinn þinn!“
A: *hallar undir flatt, sýnir hnefa og svo lyftist ákveðinn fingur mjööööööög rólega upp*
P: „Jæja góði“
A: „Ég er að sýna fokkjú puttann!“
P: „Já er það?“
Pabbi: *nær í bjór í ísskápinn*
Sandra: *sperrir eyrun, fylgist náið með hverri hreyfingu*
P: *sest niður, býr sig undir að opna bjór*
S: „Pabbi, ertu fullur?!“
Mamma: *leitar að hvítvínsflösku*
Sandra: *sperrir eyrun, fylgist náið með hverri hreyfingu*
M: *leitar að tappatogara í skúffu*
S: „Mamma, ertu full?!“
Albert: *gubbar*
…2 mínútur…
A: „Má ég plís borða pabbi?“
P: „Nei, ef þú borðar þá ælirðu strax aftur“
…4 mínútur…
A: „Pabbi ég elska að æla“
P: „Nú?“
A: „Já ég elska æla að því ég elska borða. Má ég fá borða?“
…skömmu síðar:
Albert: „Ég er ekki veikur“
Pabbi: „Eee kannski of fljótt að segja um það“
A: „Jú pabbi þú ert í öfuga átt og ég er í rétta átt“
P: „Meinarðu að það er rétt hjá þér?“
A: „Já það er rétt hjá mér aþþí ég er ekki veikur og það er öfugt hjá þér“