Albert *á efri hæð*: „Pabbi!“
A: „Pabbiii!“
Pabbi: „Já?“
A: „Pabbiii!!!“
P: „Já?!?“
A: „Pabbiii!“
P: „JÁÁÁÁÁ!?!??“
A: „Pabbi, ég er ekki að tala við þig!“
P:
A: „Pabbiii!“
Albert *á efri hæð*: „Pabbi!“
A: „Pabbiii!“
Pabbi: „Já?“
A: „Pabbiii!!!“
P: „Já?!?“
A: „Pabbiii!“
P: „JÁÁÁÁÁ!?!??“
A: „Pabbi, ég er ekki að tala við þig!“
P:
A: „Pabbiii!“
Skv. Albert kom Trúðubíllinn á leikskólann í vikunni
Æ lækid müvik müvik
Æ lækid müvik müvik
Æ lækid müvik müvik
MÜVIK!
Albert syngur
Albert: „Eigum við að koma að leika?“
Sandra: „Jájá, hvað eigum við að leika?“
A: *setur krepptan hnefa í opinn lófa* „Skæri, blað, einn!“
Pabbi: *bendir á mynd* „Hver er þetta?“
Albert: „Albert!“
P: „Má teikna á vegginn?“
A: *hristir höfuðið*
P: „Veistu hver teiknaði þetta?“
A: *hristir höfuðið … horfir niður … lyftir fingri hægt og bendir á sjálfan sig*
Þegar fjögurra ára drengur er búinn að fara nokkrum sinnum í ísskápinn að ná sér í egg
Albert: „Pabbi, hér stendur að þú mátt ekki kitla tærnar mínar“
Albert finnst gaman að sturta niður. Mjög gaman.
Hann sturtaði niður, starði heillengi niður í skálina, djúpt hugsi
Leit á mig: „Pabbi, hvert fer kúkinn?“
Degi síðar
*Sturtar niður, horfir ofan í skálina*
*Hugsar*
*Kíkir undir (upphengt) klósettið*
*Hugsar*
*Sér að klósettið er fast við vegginn*
*Reynir að kíkja á milli klósetts og veggs*
*Fer fram á gang*
*skilur ekkert – bendir á vegginn frammi*: „Er pissið og kúkinn hér?“
Pabbi: „Jæja, það er kominn háttatími, eigum við að koma upp að bursta?“
Albert: „Ég er uþtekinn“
P: „Nú já?“
S: „Ef maður er uþtekinn þarf ekki að sofa“
Myndirnar sem Albert teiknar af fjölskyldunni í leikskólanum hafa tekið stórstígum framförum á stuttum tíma
/the pictures Albert draws of his family at kindergarten have improved significantly in the past few weeks
Pabbi: „Klæða í útiföt, svo förum við í leikskólann!“
Albert: *tekur litla risaeðlu sem hann fékk í verðlaun hjá tannlækni í gær*
P: „Það má ekki taka með dót! Það er ekki dótadagur í dag“
A: „Þetta er ekki dót! Þetta er risaeðla!“
Uppfært í lok dags, á heimleið úr leikskólanum:
Albert: „Pabbi! ekki keyra!“
Pabbi: „Nú?“
A: „Það þarf að spenna belti fyrir risaeðlur!“
„Af hverju er pje á skónum þínum?“
Þegar sonurinn, tæpra fjögurra vetra, ákveður að það þurfi að merkja skóna hans pabba líka
/when your son (not quite four) decides that you also need to label daddy’s shoes (p for pabbi = daddy)
Hef í alvöru ekki hugmynd um hvenær hann gerði þetta, en þetta uppgötvaðist grínlaust í kirkjugarði, við leiði mömmu á afmælisdegi hennar
Telma: „Af hverju er pje á skónum þínum?“
Pabbi: „Pje???“
Eftir skamma yfirheyrslu játaði pjakkurinn þetta á sig, með risaglott á vör, augljóslega mjög stoltur