siggimus

Category: social

stuff that’s rehashed from social media

  • Prenta staf?

    Albert: „Pabbi má ég skrifa staf?“

    Pabbi: „Jájá!“

    P: *kveikir á tölvunni*

    A: „Pabbi má ég prenta staf?“

    P: „Jájá!“

    P: *kveikir á prentara*

    P: *fær sér kaffi*

    …

    P: ?„hmmm, er prentarinn enn að prenta..?“

    Albert fékk að skrifa staf og svo prenta staf. Það tók lengri tíma en von var á
    Albert fékk að skrifa staf og svo prenta staf. Það tók lengri tíma en von var á
    Albert fékk að skrifa staf og svo prenta staf. Það tók lengri tíma en von var á

    Eftir 216 auðar síður kemur svo pönsið:

    Albert fékk að skrifa staf og svo prenta staf. Það tók lengri tíma en von var á
    Eftir 216 auðar síður kom pönsið

  • Nývaknaður Albert á erfiðan dag: „Augað mitt er að gráta!“

  • Sveit

    Albert, tveimur dögum eftir að koma heim úr sveitinni: „Af hverju er Hvolpasveit líka sveit?“

    „Af hverju eru tvær sveit?“

  • Á Google

    Stelpurnar *fikta í tölvunni*

    Stelpurnar, mjög impóneraðar:

    PABBI!! ÞÚ ERT Á GOOGLE!

  • Lag

    Albert: „Pabbi viltu heyra mitt lag?“

    Pabbi: „Já takk!“

    A: *dillar bossa* „Púnga púnga!“

  • Er þetta vont?

    Albert: *lemur pabba*

    Pabbi: …

    A: *lemur* „Er þetta vont?“

    P: „Nei“

    A: *lemur* „Er þetta gott?“

    P: „Nei“

    A: *lemur* „Er þetta mátulegt?“

  • Hver á eff?

    Albert: „Albert skrifa staf!“ *kveikir á tölvu*

    Pabbi: „Ókey!“

    Við hjálpumst svo að við að skrifa nöfn vina hans

    P: „Næst kemur A. Hver á A?“

    A: „Ég! Ég á A!“ *finnur A á lyklaborðinu og potar*

    P: „Svo kemur eff. En hver á eff? ?? Fáni!“

    A: „Líka efforð puttinn! Efforð puttinn á eff!“

  • Minning

    Skólaferðalag með dönskuvali í MS til Roskilde.

    Fjölskyldan sem ég gisti hjá bauð mér með yfir til Þýskalands daginn sem Þýskalöndin sameinuðust.

    Á leiðinni benti fósturpabbinn út um bílrúðuna með öndina í hálsinum: „Sjáðu!“

    Ég sá ekkert.

    FP: „Sjáðu!“

    Ég: *starði* „Ég sé ekki neitt!!“

    FP: *mjög dramatískur* „TRÉ!!“

  • Tjald

    Hvað er til ráða ef þú óttast að skilja tjaldið eftir aleitt úti þegar allir fara inn?

    Nú, búa til skilti sem bannar skrýmslum að taka tjaldið!

    /What to do when you’re afraid to leave the tent outside when everyone’s going inside?

    Well, you make a sign forbidding the monsters to take it

    Tjald. Í stórhættu á að skrýmsli taki sig ef skilið eftir
    Tjald. Í felum eru skrýmsli sem taka það við fyrsta tækifæri
    Skilti: Skrýmsli mega ekki taka tjaldið, ásamt höfundi
    Skilti: Skrýmsli mega ekki taka tjaldið, ásamt höfundi
    Skiltið komið á póstkassann svo það fari ekki framhjá skrýmslum sem reyna að taka tjaldið
    Skiltið komið á póstkassann svo það fari ekki framhjá skrýmslum sem reyna að taka tjaldið
    Skilti: Skrýmsli mega ekki taka tjaldið
    Skilti: Skrýmsli mega ekki taka tjaldið

  • Af hverju er bara eitt?

    Albert: „Pabbi, af hverju er bara eitt?“

    Pabbi: „Af því að þú varst að brjóta hitt ljósið, bófinn þinn!“

    A: *hallar undir flatt, sýnir hnefa og svo lyftist ákveðinn fingur mjööööööög rólega upp*

    P: „Jæja góði“

    A: „Ég er að sýna fokkjú puttann!“

    P: „Já er það?“

    Bara eitt ljós þar sem áður voru tvö
    Bara eitt ljós þar sem áður voru tvö

  • Minning – vegabréf

    Fór á lögreglustöðina við Hlemm að endurnýja vegabréf. Fékk lítið blað sem þurfti að fylla út – nafn, augnlit, hárlit, og ýmislegt fleira. Hæð.

    Þarna var ég — óharðnaður ungur maður umkringdur þjónum réttvísinnar — og það hljóp einhver púki í mig.

    Ég leit upp, svipaðist um. Það var enginn að horfa.

    Ég bograði yfir blaðið, eins og til að forðast það að einhver ósýnilegur maður gæti horft yfir öxlina á mér.

    Ég skrifaði 190 cm.

    Ég hafði semsagt kvalist ógurlega yfir því að vera bara 189 cm, haft af því mikla minnimáttarkend því að mér fannst ég svo nálægt miklu fallegri tölu.

    Síðan hef ég veifað þessu sem órækri sönnun þess að ég sé einmitt 190 cm, en ekki einhver 189 cm dvergur: Það stendur 190 cm í passanum!

    Samt alltaf með óbragð í munni.

    Þetta var fyrir óralöngu, sennilega var ég að endurnýja vegabréfið í fyrsta sinn. En ég hef aldrei gleymt þessu, þó enginn vissi.

    Ég hef aldrei litið stórt á mig. Ég hef alltaf haldið mun ítarlegri lista yfir annmarka mína en kosti, og ósjaldan básúnað ótal lesti mína á torgum.

    En þetta, þetta var svartur blettur á mannorði mínu. Ósýnilegur, en samt svartur. Svæsið dæmi um hégóma sem ég annars vildi ekkert kannast við.

    Mér datt þetta semsagt í hug af því ég var í heilsufarsskoðun og skv. einhverri ógurlega fínni og flottri og nýmóðins græju var ég 190,9 cm.

    twitter þráðurinn

  • Ertu fullur?

    Pabbi: *nær í bjór í ísskápinn*

    Sandra: *sperrir eyrun, fylgist náið með hverri hreyfingu*

    P: *sest niður, býr sig undir að opna bjór*

    S: „Pabbi, ertu fullur?!“

    Mamma: *leitar að hvítvínsflösku*

    Sandra: *sperrir eyrun, fylgist náið með hverri hreyfingu*

    M: *leitar að tappatogara í skúffu*

    S: „Mamma, ertu full?!“