Keyrum framhjá Sirkus á Seyðisfirði.
Telma: „Kannski er itt þarna inni“
Sandra: „Itt? Akkuru?“
T: „Það er alltaf trúður í sirkus!“
Keyrum framhjá Sirkus á Seyðisfirði.
Telma: „Kannski er itt þarna inni“
Sandra: „Itt? Akkuru?“
T: „Það er alltaf trúður í sirkus!“
Héldum upp á daginn með því að rölta upp að Ljósárfossi í Hallormsstaðaskógi
Sjónvarp: *auglýsing fyrir sænsku sjónvarpsþættina Systur 1968*
Telma: *hleypur og nær í eitthvað* „Er þetta mynd um þessa bók?“
Í lyftu sem nýlega var endurnýjuð að öllu leyti.
Barn: „Sagði lyftan Hæ sjö?! … en við erum bara fimm?!“
Telma: „Af hverju heitir hann Kókos Baníel?“
Pabbi: „Kókos? Hver heitir Kókos?“
T: „Æ, þarna hundurinn!“
P: „Ertu að meina Cocker Spaniel?“
Les fyrir Telmu, býð henni góða nótt og sit svo aðeins hjá henni í þögn.
*sjö mínútur*
Telma: „Pabbi, af hverju færðu aldrei hiksta?“
Pabbi: „Ööööö, hvað meinarðu, ég fæ stundum hiksta!“
T, ásakandi: „Ég hef aldrei séð þig með hiksta!“
Pabbi: „Sérðu þetta? Langafi þinn bjó þetta til, hann hét Grímur“
Telma: „Það á ekki að segja hét, heldur heitir!!“
P: „Nei, maður segir hét af því að hann er dáinn“
T: „Nei! Ef þú segir hét er eins og hann hafi skipt um nafn!“
Sandra kom heim úr skólanum með KSÍ lyklakippu, fána og plaköt með landsliðum kk & kvk. Sýnir stolt og glöð.
Pabbi: „Geggjað! Og nafna þín í marki, Sandra Sigurðardóttir!“
Telma, ekki impóneruð: „Mér finnst miklu skemmtilegra þegar ég er á myndinni.“
Sandra: „Ég vil ekki koma í Barbí“
Telma, mjöööög alvarleg: „Þú ert að svíkja loforð. Það deyr einhver þegar þú svíkur loforð. Langafi eða einhver deyr.“
Pabbi: „Neinei, það deyr enginn!“
T: „Jú, það deyr einhver. Einhver sem er löngu dáinn!“
Þegar þú ert á safni og börnin þín ná ekki inn á topp sjö brjáluðustu börnin á leiksvæðinu þrátt fyrir verðuga tilraun
Gengum á Krossnesfjall, sem er hæsta fjall sem við höfum gengið saman 🙂
(Úr ferð á Norðurfjörð á Ströndum með Ferðafélagi barnanna.)