Mamma: „Segðu bless við pabba, hann er að fara í nokkra daga“
Albert: „Ert þú fara þuvél?“
Pabbi: „Já“
A: *Setur upp skeifu, hvíslar að mömmu*: „Pabbi segir já“
A: *horfir mjög ákveðinn á pabba*: „Ég segi nei!“
Tag: íslenska
-
Kenndu Albert að teikna
Mamma: „Kenndu Albert að teikna!“
Pabbi: „Ok! Og svo kenni ég honum kínversku!“
siggimus teiknar mynd Ég semsagt náði hingað áður en pjakkurinn eipsjittaði yfir því að þetta væri sko ekki eins og tærnar hans
-
minning
Á bernskuheimilinu var ekki mjög mikið um tónlist. Jújú, Emil í Kattholti, Mini-Pops og eitthvað fleira, en svo var þetta Richard Clayderman, Boney M, Goombay Dance Band og fleira af því sauðahúsi. Nema..
…í kringum 1981 (ég var 9-10 ára), gerðist mamma áskrifandi að seríunni History of Rock. Við áttum ekki plötuspilara, svo nokkrum sinnum á ári fengum við kassettu með rokktónlist í pósti.
Ég uppgötvaði þetta ekki alveg strax, en eftir 1-2 ár var ég farinn að bísa spólunum um leið og þær komu í hús. Ég drakk þetta í mig eins og svampur. Líklega hefur mamma greyið aldrei séð sumar spólurnar
Fyrsta spólan var bara Elvis
History of Rock – Volume One Ég kunni ekki að meta allt, en prófaði að hlusta á allt. Meðal þess sem ég setti oft í kassettutækið var Little Richard, Fats Domino, Chuck Berry, The Shadows …. ROLLING STONES, maður lifandi…
Ég man vel fiðringinn sem fylgdi því að heyra Steve Miller Band í fyrsta sinn – Gangster of Love, Space Cowboy – og *gæsahúð!* – The Joker
History of Rock – Volume Thirteen Svo, einhverntímann árið 1983 — ég varð 12 ára um haustið — kom Kassettan Sem Breytti Öllu
History of Rock – Volume Fifteen Santana var alltílæ. Janis var flott. Steppenwolf …. nú erum við að dansa! en…
[kúnstpása]
Strax á fyrstu tónunum fékk ég gæsahúð. Þessi sýrukennda tónlist náði einhvernveginn að smjúga alveg inn í merg og bein. Ég hef aldrei, hvorki fyrr né síðar fengið aðra eins gæsahúð
Sjæní sjæní, sjæní búts of leðer
Ég var með gæsahúð í marga mánuði!
Heroin, be the death of me
Heroin, it's my wife and it's my life
Because a mainline into my vein
Leads to a center in my head
And then I'm better off than dead
Because when the smack begins to flow
I really don't care anymoreÞarna var ég semsagt 11 ára, feitur, vitlaus, ljótur og leiðinlegur erkilúði — saklausari en allt sem saklaust er — með króníska gæsahúð að hlusta á lög um sadó masó og heróín
Eníveis, þetta rifjaðist upp þegar ég var að hlusta á hina fínu þætti Skúla Arasonar um Velvet Underground
PS: Ó já! Skulum ekki gleyma því að ég sá þau svo á Roskilde festival þegar þau komu saman aftur ’93. Lou Reed, John Cale, Sterling Morrison og Moe Tucker
Setlistinn frá Roskilde ’93 – handskrifaður af Sterling Morrison PPS: Kemur í ljós að allt heila settið á Roskilde er á youtube (í guðanna bænum ekki horfa samt nema vera búin að taka sjóveikipillur):
PPPS: Eitthvert árið sem ég var í háskólanum klömbruðum við saman hljómsveit fyrir árshátíðina. Þrátt fyrir að vera gersamlega sneyddur hæfileikum á þessu sviði tókst mér einhvenveginn að grenja það út að fá að syngja lag með þeim
Þessu þurft semsagt vesalings fólkið að sitja undir:
Ég söng að sjálfsögðu línurnar hennar Moe Tucker, í aumkunarverðri tilraun til að ná falsettu
Þú kannast kannski við lagið úr kvikmyndinni Juno
Skrifað upp úr þessum twitter þræði -
Ekki að ég ætli að mæla bókabrennum bót, en verði ein svoleiðis haldin í næsta nágrenni og á hentugum tíma er ekki útilokað að ég muni mæta með eldspýtur í vasanum og þessa hörmung
Bókin Hulduheimar – Álagahöllin. Bókstaflega ömurleg bók -
Þeim ykkar sem eru í fráhvörfum bendi ég á að bæði titillagið úr Hvolpasveit og sjálft Hvolpasporið eru á Spotify (því miður aðeins á frummálinu)
Hvolpasveit á Spotify
