Autocorrect alltaf hjálplegt

Autocorrect alltaf hjálplegt
Síminn hringir
Albert: „Pabbi, ég bjó til djók. Það er á ensku. Þú verður að svara á ensku“
Pabbi: „Ok“
A: „What’s heavier, a shoe or a feather?“
P: „A shoe“
A: „Bless you!“
Albert: *grettir sig og bendir á ristina* „Mig svíður“
Pabbi: *kyssir á bágtið*
A: „Æi, hættu! Þetta gerir ekkert!“
Ég ætlaði að kjósa með hjartanu en þau sögðu að ég yrði að nota blýant
Hjálpa Söndru að æfa sig og undirbúa og taka svo upp lestur á barnaljóð … á dönsku: 1 klukkutími
Hjálpa Söndru að koma fokkings hljóðfælnum með ljóðaupplestrinum af fokkings símanum og inn á fokkings Chromebook tölvuna: 2 klukkutímar
Sandra var mjög leið þegar hún kom niður í morgun.
Sagði að hún hefði sofnað með airpods í eyrunum og svo þegar hún vaknaði fann hún bara annað þeirra.
Hún var búin að leita út um allt — taka sængina úr sængurverinu og færa rúmið frá veggnum en fann ekkert.
Ég fór upp til að hjálpa. Við færðum rúmið langt fram á gólf, tókum koddann úr koddaverinu, tókum dýnuna af, tókum lakið af dýnunni — hristum allt. Við ryksuguðum meira að segja. Mjög varlega
Sandra fór meira að segja út og leitaði á pallinum undir glugganum.
Við gáfumst upp og tókum pásu.
Tveimur klukkutímum seinna situr hún og skrifar ritgerð, hallar sér aftur í stólnum, það kemur gretta á hana. Hún setur höndina aftur fyrir bak og verður eins og kleina í framan.
AIRPODSINN VAR INNI Í TOPPNUM ALLAN TÍMANN!!
Pabbi: *annars hugar*
Sandra: „Það er svo oft sem ég fæ gæsahúð í augun!“
P: …
P. „Nei!!?“
Eðlilegt fólk: Tásur á Tene
Ég: Bomsur í Berlín
Fór út með Húgó í morgun í hífandi rok og fimbulkulda. Kom inn kaldur og hrakinn.
Á móti mér tók niðurlútur Albert: „Fyrirgefðu en þetta var óvart“
Pabbi: „Óvart? Hvað var óvart?“
A, mjög leiður: „Við eyðilögðum sjónvarpið“
P: *byrjar að reikna hvenær við gætum haft efni á nýju sjónvarpi, fokk nei ég trúi þessu ekki, jæja þá verðum við bara sjónvarpslaus í einhvern tíma til að kenna þessum krakkaskröttum lexíu, nei, andskotinn hafi það, það hlýtur að vera hægt að laga þetta! Bítur í varirnar til að segja ekkert sem hann sér eftir*
A: *leiðir pabba inn í stofu*
P: *fokk, það er engin leið að laga þetta, sjónvarpið er ónýtt*
P, beitir öllum sínum kröftum í að tala rólega: „Hvað … hvernig í … ósköpunum gerðist þetta eiginlega?“
A: „FYRSTI APRÍL!“ *slekkur á youtube myndbandinu sem sýndi sprunginn skjá*
Mynd af Kela að baka kökur
Halda skaltu Skyrdaginn heilagan