Í síðustu viku var mér sagt upp.
(Last week I was laid off work. English version is here)
Samt ekki af því að ég sé letingi eða vitleysingur. Það var niðurskurður hjá fyrirtækinu og við vorum 8 á Íslandi sem misstum vinnuna.
Ég fór daginn eftir og knúsaði allt frábæra fólkið sem ég er ekki lengur að vinna með. Það var ekki auðvelt og það hefur verið erfiðast að venjast því að hitta þau ekki lengur reglulega til að ræða eitthvað ofboðslega gáfulegt (ehem).
Ég vann hjá Sabre (áður Calidris!) í rúmlega 14 ár og vil bara segja að ég er mjög þakklátur. Þakklátur fyrir að hafa kynnst frábæru fólki, þakklátur fyrir allt sem ég hef lært af þeim, og síðast en ekki síst þakklátur fyrir að hafa ekki verið sagt upp fyrr en ég var loksins búinn að dröslast í meðferð við kvíða. Þökk sé meðferðinni hef ég tekið þessu með nánast stóískri ró. Með 14 ára reynslu sem tæknihöfundur hjá alþjóðlegu stórfyrirtæki horfi ég björtum augum á framtíðina.
PS: Ef þú veist um þægilega innivinnu á skemmtilegum stað fyrir vingjarnlega mús sem er flínk að skrifa allskonar, hmu!
English
Last week I was laid off work. Not because I’m silly or lazy, but the company went through a restructuring and let 15% of their employees go. In Iceland, 8 of us were laid off.
I went in the next day to hand in my laptop, hug everybody and thank them. The hardest part of this is saying goodbye to the people.
I worked at Sabre for over 14 years and want to say that I’m very grateful. I’m grateful for all the wonderful people I’ve met, grateful for everything I’ve learned from them, and last but not least, I’m grateful for not having had to go through this until I finally got my ass into therapy for anxiety. Thanks to the therapy, instead of turning into a hyperventilating mess, I calmly started planning my next steps. With 14 years of experience in technical writing for a global corporation I am optimistic about the future.
PS: If you know of an opening you think might be a fit, hmu.
