Héldum upp á daginn með því að rölta upp að Ljósárfossi í Hallormsstaðaskógi




Héldum upp á daginn með því að rölta upp að Ljósárfossi í Hallormsstaðaskógi
Í dag er ég í bol sem dætur mínar gerðu og gáfu mér í morgun af því ég á afmæli (nema á mínum aldri er eiginlega meira viðeigandi að segja gammæli en afmæli)
Já, ég er orðinn gamall. En í dag ég er soldið góður með mig. Rogginn. Allt að því drýldinn, því í gær gerði ég svolítið sem ég hef mögulega aldrei gert áður. Ég „hljóp“* í 20 mínútur. Í einu. SAMFLEYTT! Ég „hljóp“ 20 mínútur og það tók 20 mínútur, en ekki fjögur ár!
*Kannski segir það eitthvað um „hlaupa“stílinn hjá mér að á sunnudaginn kom maður á bíl þar sem ég „hljóp“ eftir Brautarholtsveginum. Hann stöðvaði bílinn, skrúfaði niður rúðuna, spurði hvort ég væri að hlaupa og bauð mér svo far
ég hef ekkert á móti börnum eða barnaafmælum, en við þurfum að taka umræðuna
Upp með mér að vera í svona stóru hlutverki á afmæliskorti frá vinkonu Söndru
Tennurnar mínar hafa ekki litið svona vel út í háa herrans tíð og hvar, ó hvar get ég fengið þennan kjól?
wanting to make absolutely sure i get the most out of this lovely day, Sandra lovingly woke me up at 6.20
setti í dag heimsmet í stysta afmælissöng sungnum til
sumsé, fyrir að koma með ís fyrir alla (alla! ekki bara skemmtilega fólkið!) fékk siggimus sungið um sig:
hann er ekki dauður
en það líður að því
G. J. Briem
as is custom, siggimus brought goodies
as is custom, colleagues repaid him in song, a personal, private, unique rendering of the birthday ditty
for siggimus they had these kind (roughly translated) words:
he’s not quite dead
but it’s coming soon
G. J. Briem