




Ef myndirnar prentast vel má sjá hvernig púlsinn hjá mér rýkur upp í fullkomnu flútti við hviðurnar sem fóru yfir 50m/s
Við síðari hviðuna (sem drap mælinn ) hoppaði Telma upp úr rúminu og kom skríkjandi til okkar. Þá voru allir vaknaðir nema Albert og við ákváðum að flýja dómadags hávaðann (og stóru stóru rúðurnar) uppi og reyna að sofa niðri í stofu. Reyna.
Múmín káta angist?
Albert: *veltir kassa, dót dreifist um allt gólf*
A: *leikur áfram, stígur af og til á dót*
A: *stoppar, lítur á mig eins og ég sé að bregðast honum*
Pabbi: *sest og byrjar að ganga frá*: „Viltu hjálpa? Þá erum við fljótari“
A: „Neinei“
Fáðu þér gleraugu sögðu þau.
Það verður gaman sögðu þau.
Telma: „Pabbi, er afi Stekkjastaur?“
Pabbi: „Af hverju heldurðu það?“
T: „Hann er með tréfót!“
Sandra: „Auðvitað! Þess vegna býr hann einn!!?“
Albert: „Afi er ekki jólasteinn!“
Rakst á þennan á förnum vegi með yngsta kjúklinginn sinn
Rakst á þennan á förnum vegi með yngsta kjúklinginn sinn pic.twitter.com/UmpxrhPoEO
— siggi mús (@siggimus) February 6, 2020
Einhver: „Hvað er í matinn?“
Ég: „Svona sjö sinnum of mikið spaghettí“
Albert: Fer ekki aftur á leikskólann fyrr en á mánudag
Telma: Gleymdi leikfimifötunum heima
Sandra: Gleymdi skólatöskunni heima og braut gleraugun
Annars erum við bara ágæt sko
Þegar þú reiknar ekki verðið á bílnum inn í kostnaðinn við að eiga og keyra bíl er það eins og að kaupa árskort í strætó og halda því svo fram að þú ferðist ókeypis 364 daga á ári
Fyrir kannski 15 árum sat ég með grahö á auglýsingastofu til að leggja lokahönd á auglýsingu.
Eftir klukkutíma spurði hann hvort ég vildi kaffi, sneri sér í kvarthring og spilaði á skemmtara í 10 mínútur meðan tölvan vistaði